اگر پدری نسبت به فرزندان سخت گیر باشد بدترین صدمه را به آنها وارد می سازد 

پدر و مادر باید تقاضاهای مشروع و آرزوهای فرزندان خود را در حد توانایی انجام دهند و همیشه چنین فکر کنند که مگر من پول هایی را که جمع می کنم برای فرزندان نیست پس چه بهتر که از همین حالا و به طور مشروع و معقول برای آنها خرج کنم . برای تحصیل آنها ، برای لباس و خوراک آنها ، برای مسافرت و گردش و تفریح آنها . این رفتار موجب می گردد که بچه ها در محیطی سالم و مرفه زندگی کنند ، بهتر رشد نموده ، سالم و نیرومند گردند ، عقده ای بار نیایند در مقابل هم سن وسالان خود احساس حقارت نکنند و از نظر تحصیل به مدارج عالی برسند . برای کتابی دل آنها خون نگردد و آرزوی خوراک های لذیذ را نکشند و چون پدر این خرج ها را نمی کند مجبور شوند یا حسرت بکشند و یا از راه های دیگری مانند تکدی و خدای نکرده دزدی پولی به دست آرند و نسبت به پدر و مادر با دیدی خصمانه مملو از کینه و بدبینی نگاه کنند و بگویند پدر ما پول را بیشتر از ما دوست دارد . بسیاری از پدران هستندکه با وجو داشتن مال و ثروت به فرزندان خودشان چنان سخت می گیرند که حتی از تهیه غذای معمولی هم خودداری می کنند ، به لباس آنها نمی رسند . چه بسیارند از این گونه کودکان که دارای پدری ثروتمند هستند اما وضع لباس و خوراک و رفاه آنها به مراتب بدتر از فرزندانی است که دارای پدری با درآمد کم ولی اخلاقی اسلامی و انسانی هستند . زیرا این دسته از پدران می دانند که سخت گیری در امر تغذیه و احتیاجات فرزندان گناهی بزرگ است .

آیا بهتر نیست آن پدر بدرفتار فکر کند مگر من این دارایی را برای بچه ها نمی خواهم ، پس چه بهتر به جای اینکه همه را بگذارم و پس از مرگ به صورت ارثیه یکجا به آنها بدهم و قبل از مرگ همیشه آنها را زجر دهم و با خود دشمن سازم چه بهتر که خرج های ضروری آنها را مانند هزینه تحصیل و لباس و خوراک و وسیله رفت و آمد مانند دوچرخه ، موتورسیکلت و ماشین برای آنها تهیه نمایم که موجب خوشحالی آنها گردد و هم عدم تهیه آنها عقده ای برای آنها نگردد و هم در میان هم سن و سالان خود احساس حقارت نکنند و موجب خوشحالی آنها گشته در احترام نسبت به من بکوشند . شاید خود شما در میان مردم پدرانی را بشناسید که با وجود داشتن ثروت فراوان هرگز لباس نو و پاکیزه نمی پوشند . با کفشی پاره و قیافه ای ژولیده به بازار می روند . قیافه و وضع ظاهری آنها طوری است که بعضی ها از راه ترحم چند ریالی پول خرد به طرف آنها دراز می کنند و شاید از گرفتن آن هم دریغ       نمی کنند ولی پس از مرگ معلوم می شود صاحب چندین خانه و باغ و میلیون ها ثروت می باشند . فقط سرمایه و پول موجب خوشبختی و رفاه نمی گردد در کنار ثروت علم و ایمان و معرفت و ظرفیت لازم است که به نحو خوبی از آن در راه یک زندگانی شرافتمندانه استفاده نمایند . به محرومین اجتماع کمک کرده ، حقوق شرعی را پرداخت نموده در ایجاد بیمارستان مدرسه و مسجد شرکت نموده ، دارای سفره ای گسترده باشند که همه از آن استفاده نمایند به اقوام فقیر خود کمک کنند و در نتیجه مورد عزت و احترام عموم قرار گیرند .